Referenties opvragen: zinvolle check of overbodige formaliteit?

We zijn er maar druk mee; zekerheid krijgen over de kandidaat die we al dan niet gaan aannemen. Wat je beter niet doet: je vriendje van het corps bellen die toevallig werkt bij de vorige werkgever van de sollicitant. Een goede referentiecheck is een vak apart. Net als het op waarde schatten ervan.

Hoe doe je dat nu eigenlijk, referenties opvragen?

Referentie opvragen is een onderschat vak apart en kent spelregels:

• Check nooit een referentie zonder toestemming van de kandidaat.
• Overwin je belangst en bel!
• Focus op feitelijkheden: periode, functie en context.

Hoe belangrijk is een referentie?

Een cv vertelt wat iemand heeft gedaan, een sollicitatiegesprek toont hoe iemand zich presenteert – een referentie vult dat aan met een praktijkervaring uit de werkomgeving van de kandidaat. Niet meer, niet minder. Laten we eens beginnen met de relativering van de waarde van een referentie:

• Vertekend beeld: Niet elke referent is objectief. Denk aan oud-leidinggevenden met een conflict, of collega’s die niet het hele verhaal kennen.
• Verouderde informatie: Iemand kan inmiddels sterk gegroeid zijn sinds de vorige baan.
• Beïnvloeding door toon: Zelfs neutrale opmerkingen (“ze had wat moeite met deadlines”) kunnen je beeld disproportioneel beïnvloeden.
• Onwettige vragen: Privacyregels laten niet alles toe. Vragen naar ziekteverzuim of persoonlijke omstandigheden zijn bijvoorbeeld niet toegestaan.

Daarom is het belangrijk om referenties als aanvullend te zien – niet als doorslaggevend.

Conclusie: referenties opvragen? Doen, maar slim.

Referenties opvragen is geen verplicht nummer, maar een waardevolle stap om meer inzicht te krijgen in de werkstijl, kracht én aandachtspunten van een kandidaat. Met de juiste aanpak – zorgvuldig, kritisch en met oog voor nuance – haal je eruit wat erin zit. En geef je jezelf net dat extra beetje zekerheid voordat je iemand met vertrouwen aan je team toevoegt.